hamad

No to znowu jadę... Dzisiaj dzwonili do mnie z W. żeby podać im dane (pesel, nip, pin, pit, pepel, pezetpeer, wc,www, etc) do umowy na Chorwację. A ja chodzę wścieklejszy od osy. Panowie właaadza mówią, że lepiej już idzie, już jest tuż za rogiem, a ja nie mogę od roku znaleźć roboty. Qmaty, co to za pieprzenie, że firmy potrzebują specjalistów z wykształceniem, językami, doświadczeniem. Mam wszystkie rzekomo ważne przymioty, komunikacja interpersonalna ok., gra w drużynie ok., a jeden brak – za chwilę kończę 40. Czy rzeczywiście z tego tylko tytułu nie można być dobrym pracownikiem?

Jeżeli zdołam to wyjadę z tego pieprzonego bajzlu zwanego Polską. Tyle razy wracałem z saksów wierząc, że coś się tu zmieni. Teraz wierzę, że tylko na gorsze. Zwiedziłem ponad 20 krajów. Widziałem różne gospodarki na całym świecie, i te wiodące, i te z trzeciego, a nawet czwartego świata. Ale takiego syfu jak tutaj nie widziałem jeszcze nigdzie. Banda łobuzów, może 20 000 ludzi w skali kraju + 100 000 warszawskich urzędasów centralnych (właściwie to też łobuzy) ustawiła nam kraj w taki sposób, żeby nikt nadal nie mógł się dorobić, czuć bezpiecznie i patrzeć optymistycznie w przyszłość.

W zamian za wątpliwy udział w sprawowaniu władzy przez wrzucenie świstka do urny wyborczej (zobaczcie tak przy okazji ile szumu media robią wkoło tego i jak każą nam wierzyć, że trzeba głosować , bo się głos zmarnuje, itd., nie przyjmując w ogóle faktu, że do wyborów chodzi mniej niż 50% uprawnionych – pozostali wiedzą, że naprawdę nikt ich nie reprezentuje) zabiera się człowiekowi to czego dorobił się własną pracą, ale co gorzej ODBIERA MU SIĘ MARZENIA.

Do tego, ilość pieniędzy w bankach też maleje. Nie mają ich firmy, nie mają zwykli ludzie, poza tym kupując ziemię można więcej zarobić niż bank daje – tak wiec kwota możliwa do wykorzystania na kredyty i inwestycje maleje zarówno przez chciwe i zachłanne państwo jak i przez coraz większą biedę i mniejsze rezerwy kasy w naszych kieszeniach, a co za tym idzie na naszych kontach.

Slavaaa, powiedz coś, odezwij się, bo zdechnę jako ten Burek przy drodze. Ciekaw jestem co porabiasz, kiedy już skończyłaś tę sezonową robotę. Mam list do Ciebie. Muszę go zakopertować i wysłać jutro. Nie ma co, życiorys mi się zamazuje, coś jakby plama na chorym zoncie, (a cóż to jest ten zont, u diaska?). Czuję, że ten temat muszę przerobić z wróżką. “Wróżka Stasia... tanio”, cudo. W końcu, jestem w tej samej sytuacji jak ta kobieta z dzieckiem na ręku, która siedząc naprzeciwko wróżki mówi niecierpliwie:” Wiem, wiem, ja już poznałam wysokiego bruneta, teraz chcę wiedzieć gdzie ten łajdak jest...” . ja już też poznałem kobietę, przez którą z lekka głupieję. Ale gdzie ona teraz jest?

Kiedyś, kiedy miałem naście przez kilka nocek z rzędu śniła mi się dziewczyna. Po prostu cud chodzący, nie jakiś tam barbidol, ale skończone piękno o kasztanowych włosach. Nie znałem jej, ale według danych ze snu mieszkała przy kasztanowej alei w moim mieście, znanej skądinąd z radosnych powieści Musierowiczowej. Przyśnił mi się nawet numer domu , gdzie mieszkała. Sprawdziłem. Tych kilku numerów w ogóle nie było na tej ulicy. Była rozpoczęta budowa szybkiego tramwaju. Chyba pół godziny przemierzałem odcinek 100m w tę i wewtę. I oczywiście nic. Senne marzenie, cholera. A ja już się przyzwyczaiłem do dziewczyny. A ta znikła nawet ze snu. No i co?

W końcu mam swoje życie, może z lekka nieuporządkowane, ale stabilne. Mam też swoje lata – tak zwane dojrzałe. W tym wieku człowiek decyduje się na ostatnią “partyzancką” wyprawę w życiu z synem lub kumplami ze studiów, albo kupuje kija do golfa. No, można jeszcze poszaleć za panienkami – bo to głowa siwieje, etc.

Sam interesuję się i uprawiam po trosze terapię za pomocą dotyku rąk. Z doświadczenia wiem ,że pomaga na migreny, bóle brzucha i nagniotki. Stosować 3 x dziennie o ile lekarz nie przepisz inaczej...

Było w niej coś z dziecka. Coś niepewnego, w postawie i głosie. Tak, właśnie, dziewczyna z prowincji w Polsce, na prowincji w Chorwacji. Brak jej było tej wyzywającej, śmiałej postawy miejskich dziewczyn, które zdają się mówić “postaraj się i weź mnie”. Jednocześnie na duszy miała ciemny ślad, który cieniem się kładzie na większość ludzi tam. Wojna, śmierć, zniszczenie, tragedie. Ona też to w sobie jakoś nosiła. Nigdy nie mówiła o tym. Jak każdy tam. Ale miała w sobie tę mądrość zrodzoną z bólu i nieszczęścia. Jeśli nie własnego to bliskich, krewnych, znajomych.

Sporo rozmawialiśmy. O ile zdołałem ją spotkać wieczorem. W dzień miała sporo zajęć, a i ja zasadniczo nie byłem tam prywatnie. Spotykaliśmy się wieczorem przy dyskotece. Było koszmarnie głośno i niewiele rozumiałem z tego co mówi. Nie było to istotne. Gapiłem się wtedy w nią jak uczniak zapominając o Bożym świecie. W końcu na całym świecie wówczas była tylko ona i ja.

Chyba sobie znów napaskudzę w życiorysie... Ale może to moja ostatnia wyprawa, a potem to “Tylko w porze wieczornej, tuż za Koniem Szalonym na wyprawy się wypuszczam, gdzie bywałem już...”